Nadwozie pojazdów szynowych
Nadwozie ? część składowa pojazdu, ustawiona na podwoziu lub służąca do montażu jego elementów. Nadwozie składa się ze struktury nośnej i karoserii (poszycia). Pod względem struktury nośnej pojazdy dzielimy na konstrukcje ramowe (nadwozie nieniosące) i samonośne (samoniosące; bezramowe). Istnieją też konstrukcje pośrednie ? nadwozie półniosące oraz samonośne z ramami częściowymi.
Nadwozie, głównie zaś karoseria, okrywa mechanizmy pojazdu, przedział pasażerski lub towarowy oraz spełnia funkcje estetyczne. W nadwoziach półniosących oraz samonośnych poszycie wraz z szybami może być włączone do przenoszenia obciążeń (poszycie pracujące). Nadwozia ciężarowe i specjalizowane mogą spełniać jedynie funkcje użytkowe.
Nadwozie pojazdów szynowych wraz z karoserią nazywane jest zwykle pudłem.
W budowie nadwozi stosuje się szyby ze szkła bezpiecznego ? hartowane lub warstwowe (klejone; laminowane).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Nadwozie
Nadwozie samonośne
Nadwozie samonośne (z fr. monocoque) ? rodzaj nadwozia, gdzie elementem nośnym jest samo pudło będące belką nośną, dzięki czemu wyeliminowano podział na podwozie ramowe oraz karoserię nieniosącą na nim osadzoną (np. samochody ciężarowe).
Stosowanie nadwozi samonośnych spowodowało bardzo znaczny spadek masy pojazdów oraz ich wytrzymałości zderzeniowej. Pośrednią konstrukcją jest nadwozie półniosące, gdzie karoseria jest przykręcana na sztywno do lekkiej ramy.
Budowa
Nadwozie samonośne składa się z:
płyty podłogowej (w samochodach osobowych i autobusach niskopodłogowych)
kratownicy (w autobusach dalekobieżnych) lub ostoi (w konstrukcjach kolejowych)
struktury nośnej nadwozia (słupki boczne, wzmocnienia dachowe itp.)
Zastosowanie
Nadwozie samonośne najczęściej jest stosowane w konstrukcjach pojazdów. Pierwszym samochodem z nadwoziem samonośnym była Lancia Lambda, następnie powstały nadwozia trolejbusowe Vetra, furgonów Chenard&Walcker i autobusowe, gdzie pierwszy był w 1942 r. Chausson, którego nadwozie było także stosowane jako trolejbusowe.
Pierwsze polskie konstrukcje samonośne pochodzą z lat pięćdziesiątych XX wieku i są to: Mikrus MR-300 w zakresie samochodów osobowych, i San H01 w dziedzinie autobusów, jednak oba pojazdy nie odegrały znaczącej roli w polskiej motoryzacji.
Rozwój nadwozi samonośnych doprowadził m.in. do powstania autobusów i tramwajów niskopodłogowych.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Nadwozie_samono%C5%9Bne
Wykształcenie mechanika
Każdy mechanik posiada stosowne wykształcenie celowe. Pozwala mu ono na przeprowadzanie napraw różnego rodzaju samochodów i innych pojazdów mechanicznych. Natomiast stosowne doświadczenie może być przez niego zdobywane podczas różnych praktyk zawodowych. W ich trakcie będzie on uczestniczył w naprawie samochodów oraz dokonywał zamówień części samochodowych. Odbyte praktyki pozwolą mu w przyszłości na prowadzenie własnego warsztatu, w którym będzie mógł dokonywać napraw różnych pojazdów mechanicznych. Będzie on posiadał uprawnienia polegające na sprawdzaniu stanu naprawionego przez samochodu i wykonaniu nim pierwszej jazdy po przeprowadzonej wcześniej naprawie. Dobrze wykonywana praca pozwoli mu na zarabiane sporej sumy pieniędzy.