Z Wikipedii. Choroby demielinizacyjne
Choroby demielinizacyjne ? wszelkie choroby układu nerwowego, w których dochodzi do uszkodzenia osłonek mielinowych nerwów. Utrudnia to przewodzeniu sygnałów w zajętych nerwach, co prowadzi do pogorszenia w zakresie czucia, ruchu, postrzegania i innych funkcji w zależności od nerwów, które są zajęte.
Termin opisuje skutek choroby, a nie jego przyczynę; niektóre choroby demielinizacyjne są spowodowane przez czynniki genetyczne, inne przez czynniki zakaźne, reakcje autoimmunologiczne, a w przypadku niektórych etiologia nie jest znana.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Choroby_demielinizacyjne
O epidemiologii choroby Devica w Wiki
Zespół Devica u białych stanowi prawdopodobnie poniżej 1% zachorowań na choroby demielinizacyjne centralnego układu nerwowego. Mediana wieku zachorowania jest przed 40. rokiem życia ? około 10 lat później niż w typowym SM. 85% chorych to kobiety.
W Japonii blisko 30% chorych na SM choruje na wzrokowo-rdzeniową formę SM. Forma ta jest podobna do zespołu Devica pod względem wieku zachorowania, obrazów rezonansu, płynu mózgowo-rdzeniowego, występowania przeciwciał przeciw akwaporynie co wskazuje, że może to być ta sama choroba.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zespół_Devica
Na czym polegają choroby rzadkie?
Choroby rzadkie to najczęściej schorzenia, które bardzo trudno wykryć u pacjentów. Ilość objawów, które występują na przykład w takich chorobach, jak zespół Devica, może być naprawdę duża i zróżnicowana. Lekarz, który chce ustalić, co jest przyczyną występowania takich objawów jest więc zdezorientowany i dopiero bardzo zaawansowane technologicznie badania pozwalają na uzyskanie konkretnej diagnozy.
W przypadku wielu chorób rzadkich, w tym w przypadku zespołu Devica najczęściej występuje wiele objawów związanych z zupełnie różnymi układami. Pojawia się na przykład zanik czucia czy problemy z widzeniem czy koncentracją. Zespół Devica to bardzo trudna do wykrycia choroba rzadka, która najczęściej atakuje zupełnie znienacka.