Wieczorem, gdy na dworze temperatura jest już niższa, dobrze jest ubrać coś z długim rękawem. Sweter to świetna partia garderoby, która jest dobra w wielu sytuacjach. Sprawdź i poszerz zawartość szafy o wspaniałe swetry i kardigany. Wikipedia i sweter
Sweter, pulower - rodzaj ciepłej bluzy z dzianiny, najczęściej wełnianej (lub - współcześnie - z dodatkiem włókien sztucznych). Najcieplejsze, z długimi rękawami, nierozpinane (wkładane przez głowę - ang. pull - "ciągnąć", over - "przez"; tu: "wciągać przez głowę"), często z golfem, dziane są z grubej wełny.
Ten element stroju opracowany został przez gaelickich rybaków z wysp Aran u zachodnich wybrzeży Irlandii i do dzisiejszych czasów wyrób swetrów jest jednym ze źródeł utrzymania tamtejszych mieszkańców. Tego rodzaju swetry modne były także w XX wieku, np. jako element stroju narciarskiego. Z tego okresu pochodzą norweskie kolorowe wzory ozdabiające swetry.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Sweter
Czym jest kardigan
Ostatnio grzebiąc w odmętach internetu napotkałam sweter nazwany kardiganem. Zaciekawiona zagłębiłam się w ten temat chcąc go zbadać dokładnie. Zatem- czym jest kardigan? Kardigan to rodzaj swetra, pozbawiony kołnierza i rozpinany zamkiem bądź guzikami. W damskich kardiganach guziki zwykle są duże o wymyślnych kształtach stanowiące również ozdobę.
Prawdę powiedziawszy byłam zaskoczona tym, że tego typu ubiór ma swoją własną nazwę- dla mnie to mimo wszystko zawsze był po prostu sweter, a tu proszę, już nie sweter, a kardigan! Człowiek jednak uczy się przez całe życie i wciąż dowiaduje nowych rzeczy.
Jak powstają swetry?
Co to jest sweter? Zapytacie. Już śpieszę Wam z odpowiedzią na to nurtujące Was pytanie, bo ogólnie co to jest sweter to chyba każdy z Was wie. Sweter najprościej można określić jako rodzaj bluzy z dzianiny, najczęściej wełnianej z dodatkiem włókien sztucznych. Krój nierozpinany, z długim rękawem nazywany jest równiej pulowerem. Kiedyś, choć może nie tak dawno jak mogłoby się wydawać, dziergane były na drutach, teraz produkcja przebiega maszynowo i o wiele szybciej niż w czasach naszych babć.
Mimo wszystko, mając na myśli sweter, wciąż widzę moją babcię siadającą co wieczór z drutami i kłębkiem wełny w dłoniach i zręcznie przeplatającej oczko za oczkiem by po pewnym czasie, ku mojemu dziecięcemu wtedy zdumieniu, powstał cieplutki, kolorowy sweter.