Źródłem światła było światło słoneczne odbite
Już w czasach starożytnych ówcześni lekarze starali się zaglądać do dostępnych wzrokowi ludzkiemu obszarów ciała. Należą do nich jama ustna i gardło, nos, ucho, pochwa i częściowo odbyt (w pismach Hipokratesa znajdują się opisy anoskopii ? oglądanie odbytu jak i operacji w tym rejonie wykonywanych pod kontrola anoskopów). Źródłem światła było światło słoneczne odbite od lustra. Współczesną pochodną owych technik jest lusterko czołowe laryngologa.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Endoskopia
Części składowe endoskopów
Endoskopy zbudowane są w taki sposób, aby mogły dobrze spełniać wszystkie przewidziane dla siebie funkcje. Posiadają one różną wielkość, która pozwala na przeprowadzanie określonych badań medycznych. Oczywiście ważną częścią składową endoskopu jest kamerka pozwalająca na oglądanie narządów wewnętrznych. Bardzo ważne jest, aby była ona dobrze połączona z inną częścią endoskopu pozwalającą na przesuwanie tej kamerki w głąb ludzkiego organizmu. W związku z tym każda przychodnia dokonuje zamówienia takich endoskopów, które pozwolą na przeprowadzenie określonych badań. Wobec tego na rynku medycznym znajdują się bardzo różne endoskopy, które mogą być używane podczas przeprowadzania mniej lub bardziej skomplikowanych badań.
Badanie zaś pozwalające na obejrzenie migdałów
W trakcie badania monitoruje się saturację (pulsoksymetria) i w przypadkach spadków saturacji dodatkowo podaje się tlen. W trakcie badania bronchoskopowego musi być zapewniony sprzęt do resuscytacji.
Do obejrzenia jamy nosowo-gardłowej używa się także fiberoskopu. Badanie zaś, pozwalające na obejrzenie migdałów, języczka, jamy nosowej i gardłowej, nazywane jest fiberoskopią. Do jego wykonania nie jest potrzebne znieczulenie, gdyż jest bezbolesne i proste. Sonda, kalibru minimalnie większego od wkładu do długopisu, wprowadzana jest przez nos.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Endoskopia